Dag 17 Yosemite

Eens een nachtje niet goed geslapen. Hans en ik zelf kwamen niet in slaap. Lucas werd nog eens wakker en toen was het ineens 7 uur. We wilden vroeg op om een busticket naar Glacierpoint te kopen. Half 8 ging het bureautje open en bleek er alleen om 8.30 nog plaats. Snel terug naar de Lodge, auto genomen naar Yosemite Lodge vanwaar de bus vertrok. Hans is nog snel in de foodcourt aldaar broodjes voor de lunch, croissants, een heerlijke muffin met koffie voor mij en voor zichzelf een bosbessen donut waar geen doorkomen aan was, zo taai. Stipt half negen vertrok de bus. Nu konden we even rustig wakker worden. De bus chauffeur vertelde continue interessante feiten over Yosemite. Iets na tienen stapten we uit om aan de panorama trail te beginnen. Eerst moesten wij, helaas de hele bus, nog naar de restroom, een noodzakelijk kwaad.

Vol goede moed liepen we eerst naar Glacierpoint (2200 meter) om van het uitzicht te genieten, vervolgens genoten we van de mooie trail, lekker bergafwaarts.

Bij de kleine eerste waterval (Illilouette Fall, 1750 meter) met poel hebben we het ontbijt/de lunch genuttigd, het was ook al zowat 12 uur.

Vanuit deze eerste waterval volgde we de panorama trail omhoog naar de Nevada Falls. We hadden dit paadje bergafwaarts al bewonderd. Ik zei nog tegen Hans, 'dat is vast een van de heftige trails'. Nu, dat was dus ook best een heftig stuk omhoog (weer omhoog tot 2000 meter).

Omdat ik af en toe een foto neem loop ik altijd achterop. Hans en de kids waren dan ook uit het zicht toen ik flink geritsel hoorde vanaf de dalzijde. Ik dacht bij mezelf nu zul je het meemaken. Nu komt er een beer omhoog en ben ik hier helemaal alleen. Verstijfd van angst stond ik te kijken, het bleek een hert dat ik had kunnen aanraken zo dicht bij was het en volgens mij net zo bang aks ik. Even bleef het staan en toen sprong het weg verder bergopwaarts. Natuurlijk had ik de camera net weer weggestopt om de rest van de familie op te zoeken.

Na de Nevada Falls zijn we omlaag gelopen naar de Emerald Pool en van daaruit naar Vernan Fall (1538 meter).

Het stuk omhoog naar Nevada Falls was al heftig maar het stuk omlaag richting Vernan Fall was eveneens erg heftig. Het ging erg steil omlaag.

Het laatste stuk noemen ze de Mist Trail omdat de Vernan Fall zo hoog is en er dus beneden van al het opspattende water een mist ontstaat.

Dit is verfrissend maar wanneer je moe bent helpt dit niet meer.

Rond half 6 waren we weer in de vallei (1200 meter). Het was erg mooi allemaal maar wel vermoeiend. Lucas en Thom hebben zich super gehouden en manmoedig door gelopen. Helemaal uitgedroogd hebben we ons dicht bij de auto nog op een flesje cola gestort.

Nu zitten we moe maar voldaan met gevulde buiken in een lounge. Alleen lukt het maar niet om connectie met het internet te krijgen. Vele mensen zien de laptop staan en komen vragen of het ons wel gelukt is. Misschien is het overbelast en lukt het morgen.